The Kişisel Açıklama Örnekleriinternette bulmak çok kıymetli, işte 15 Kişisel Açıklama Örnekleriyou can download and make it fit according to your requirements.
Personal statements are crucial for various applications, including college admissions, job applications, and graduate school submissions. They provide insights into an applicant’s personality, motivations, and potential contributions to an institution or organization. A strong personal statement should have a clear purpose, highlight unique experiences, and align with the opportunity’s requirements.
Writing a compelling statement requires careful planning and execution, with examples varying depending on the purpose and audience. Analyzing personal statement examples can identify common themes and strategies contributing to its success.
However, common mistakes to avoid include being generic or cliché, focusing too much on achievements rather than personal growth, and neglecting proofreading and editing. Avoiding these mistakes can significantly improve the overall quality of your statement.
Kişisel Açıklama Örnekleri #1
Bilime olan ilgim, fizik, kimya ve matematikte başarılı olduğum lise yıllarıma dayanıyor. Son sınıftayken, yerel bir kolejde birinci sınıf matematik dersi aldım (lisede böyle bir ileri düzey sınıf yoktu) ve A aldım. Elektrik mühendisliği alanında kariyer yapmam mantıklı görünüyordu.
Lisans kariyerime başladığımda, mühendislik konusundaki yoğun ilgimi pekiştiren ve sağlamlaştıran tüm mühendislik derslerine maruz kalma fırsatım oldu. Ayrıca beşeri bilimlerdeki birçok konuyu inceleme fırsatım oldu ve bunlar hem eğlenceli hem de aydınlatıcı oldular, bana içinde yaşadığımız dünyaya yeni ve farklı bir bakış açısı kazandırdılar.
Mühendislik alanında, lazer teknolojisi alanına özel bir ilgi geliştirdim ve hatta kuantum elektroniği alanında yüksek lisans dersi alıyorum. Kurstaki 25 kadar öğrenci arasında tek lisans öğrencisiyim. Bir başka özel ilgi alanım da elektromanyetiktir ve geçen yaz dünyaca ünlü bir yerel laboratuvarda teknik asistanlık yaparken, özellikle mikroşerit ve anten tasarımı ile ilgili birçok pratik uygulamasını öğrendim. Bu laboratuvardaki yönetim, mezun olduğumda geri dönmemi isteyecek kadar çalışmamdan etkilendi. Tabii ki, şu anki çalışmalarımı tamamladıktan sonra planlarım, doğrudan bilimde yüksek lisansa doğru yüksek lisans çalışmasına geçmek. Yüksek lisansımı kazandıktan sonra doktora çalışmalarıma başlamayı planlıyorum. elektrik mühendisliğinde. Daha sonra özel sektör için araştırma ve geliştirme alanında çalışmak istiyorum. Bir bilim insanı olarak teorik birikimimi ve yaratıcılığımı kullanarak en büyük katkıyı Ar-Ge'de yapabileceğime inanıyorum.
Okulunuzun mükemmel itibarının son derece farkındayım ve birkaç mezununuzla yaptığım konuşmalar, katılmaya olan ilgimi derinleştirmeye hizmet etti. Mükemmel fakültenize ek olarak, bilgisayar olanaklarınızın eyaletteki en iyiler arasında olduğunu biliyorum. Umarım eğitimime güzel kurumunuzda devam etme ayrıcalığını bana verirsiniz.
Kişisel Açıklama Örnekleri #2
Lisans olarak edebiyat çalışmaları (dünya edebiyatı) bölümünden mezun olduktan sonra şimdi İngiliz ve Amerikan edebiyatı üzerine yoğunlaşmak istiyorum.
Özellikle on dokuzuncu yüzyıl edebiyatı, kadın edebiyatı, Anglo-Sakson şiiri, folklor ve halk edebiyatı ile ilgileniyorum. Kişisel edebi projelerim bu konuların bazı kombinasyonlarını içeriyor. Kapsamlı sınavlarımın sözlü bölümü için, kadınlar ve kadınlar hakkında on dokuzuncu yüzyıl romanlarında uzmanlaştım. “Yüksek” ve halk edebiyatı arasındaki ilişki, Toni Morrison'ın romanında klasik, İncil, Afrika ve Afro-Amerikan halk geleneğini kullanmasını inceleyen onur denememin konusu oldu. Morrison'ın diğer romanlarını ele alarak ve belki de yayına uygun bir makale hazırlayarak bu makale üzerinde daha fazla çalışmayı planlıyorum.
Doktora derecesine yönelik çalışmalarımda, yüksek edebiyat ile halk edebiyatı arasındaki ilişkiyi daha yakından incelemeyi umuyorum. İlk yılım ve Anglo-Sakson dili ve edebiyatı üzerine özel çalışmalarım, folklor, halk edebiyatı ve yüksek edebiyat arasındaki ayrımların nerede olduğu sorusunu düşünmeme neden oldu. Okulunuza gitsem, Anglo-Sakson şiiri çalışmalarıma, özellikle halk unsurlarına dikkat ederek devam etmek isterim.
Şiir yazmak da akademik ve profesyonel hedeflerimde önemli bir yer tutuyor. Daha küçük dergilere bir miktar başarı ile göndermeye yeni başladım ve yavaş yavaş bir koleksiyon için çalışan bir makale oluşturuyorum. Bu koleksiyonun baskın teması, ister gerçek ister mecazi olsun, hayat verme ve alma sürecini kutlamak için günlük deneyimlerin yanı sıra klasik, İncil ve halk geleneklerinden alınan şiirlere dayanır. Şiirim akademik çalışmalarımdan yararlanır ve onları etkiler. Okuduklarımın çoğu ve çalışma, yaratıcı çalışmamda konu olarak yer buluyor. Aynı zamanda, geçmişte diğer yazarların kullandığı araçları deneyerek, yaratıcı süreçte yer alarak edebiyat sanatını inceliyorum.
Bir kariyer açısından, kendimi edebiyat öğretirken, eleştiri yazarken ve şiir düzenlemeye veya yayınlamaya başladığımı görüyorum. Doktora çalışmaları benim için birkaç yönden değerli olacaktır. İlk olarak, öğretim asistanlığı gemi programınız bana kazanmaya hevesli olduğum pratik öğretim deneyimini sağlayacaktır. Ayrıca, bir doktora kazanmak. İngiliz ve Amerikan edebiyatını okumak, dille çalışma konusundaki hem eleştirel hem de yaratıcı becerilerime katkıda bulunarak diğer iki kariyer hedefimi ilerletecekti. Ancak nihayetinde, doktora derecesini görüyorum. başlı başına bir amaç ve profesyonel bir basamak olarak; Edebiyat okumaktan zevk alıyorum ve çalışmalarıma doktoramın gerektirdiği düzeyde devam etmek istiyorum. program.
Kişisel Açıklama Örnekleri #3
Güneş batarken yağmur yağmaya başladı. Yolun yanında siyah bir aracın yanında sirenler ve yanıp sönen ışıklar vardı; tamamen yok edildi. Bilinçsizdim, aracın içinde mahsur kaldım. EMS beni kurtardı ve hastaneye nakletti.
Ertesi güne kadar nihayet uyandım ve kendimi yataktan kaldırmaya çalıştım; hissettiğim acı, “Anne!” diye bağırmama neden oldu. Annem odaya koştu, “Ashley, etrafta dolaşmayı bırak, sadece daha acı verici hale getireceksin” dedi. Yüzümdeki ifade tam bir boşluktan başka bir şey göstermiyordu. “Ne oldu ve neden üzerimde bir askı var?”
Ambulans beni memleketimizdeki hastaneye götürdü ve saatler geçtikten sonra anneme taramalarımın ve testlerin iyi çıktığını söylediler, bana bir askı taktı ve beni eve gönderdi… hala tam olarak bilincim yerinde değilken. Ertesi gün, bir sonraki şehirde tamamen farklı doktorlarla takip ziyaretleri yaptım. Yaralarımın boyutunun bize söylenenden daha kötü olduğu ortaya çıktı ve hemen ameliyat olmam gerekiyordu. Kazayı takiben komplikasyonlar yaşamak bir engeldi, ancak o sırada ve sonraki birkaç yıl içinde iyileşme sırasında alınan bakım, yetenekli doktorların ve doktor asistanlarının (PA'lar) önemini anlamamı sağladı.
Geçen yıl, Nöro-otoloji uzmanlığında bir tıp asistanı olarak şu anki pozisyonumda yapabileceğimi düşündüğümden daha fazla büyüdüm ve öğrendim. Son iki yıldır tıbbi asistan olarak çalışmak, ödüllendirici bir öğrenme deneyimi oldu. Pozisyonumun ana önceliklerinden biri, ziyaretlerindeki hastanın durumu/baş şikayeti hakkında çok ayrıntılı bir açıklama yapmaktır. Bunu yapmak, iç kulak ve vestibüler sistem ve bunların birbirleriyle nasıl birlikte çalıştıkları hakkında kapsamlı bilgi edinmemi sağladı. Çalışmam sayesinde hastalara yardım edebiliyorum ve karşılığında bu duygu inanılmaz bir duygu. Klinikte çalışmaya başladıktan kısa bir süre sonra, Benign Paroksismal Pozisyonel Vertigo'dan mustarip hastalarda Kanal Yeniden Konumlandırma Manevrasını nasıl tamamlayacağımı öğrenerek daha büyük bir rol aldım. İşlemlerin başarılı bir şekilde uygulanmasından sonra hastanın günlük yaşantısına olumlu etkiler yaptığım duygularından da anlaşılmaktadır. Yüzlerindeki neşeli gülümseme bir anda tüm günümü aydınlatıyor.
Gönüllü çabalar, gölgelik ve üniversite sonrası tıp deneyimi, daha fazla istediğim başka bir meslek olmadığını sağlamlaştırdı. Moffitt Cancer Center'da bir doktor ve PA ekibinin birlikte çalışmasına tanık olmak, pozisyona olan heyecanımı daha da artırdı. Ortaklıkları ve KA'ların eşzamanlı olarak bağımsız çalışabilme yetenekleri beni büyüledi. PA, birden fazla uzmanlık alanında çalışma ve uygulama fırsatından övgüyle bahsetti. Tüm öğrenimim ve deneyimim boyunca, tıbba olan sevgimin o kadar geniş olduğunu ve tıbbın sadece bir yönüne odaklanmamın imkansız olacağını düşündüm. Hemen her branşı deneyimleme şansına sahip olduğumu bilmek beni cezbediyor ve arka planda durup gözlem yapmak yerine hastaları tedavi etme ve teşhis etme imkanına sahip olmak bana büyük keyif veriyor.
Sürekli kazamın aksilikleriyle mücadele ederken, sosyoekonomik durum beni bir eğitim almaya çalışırken tam zamanlı bir iş görevine zorladı. Bu zorlukların sonucu, birinci ve ikinci sınıf yıllarımda standartların altında notlara yol açtı. University of South Florida'ya kabul edildikten sonra, mezuniyet yoluyla GPA'da yükselme eğilimi yaratan akademisyenlerimde büyük bir gelişme ile tüm PA gerekliliklerini tamamlamayı başardım. Başarımın bir sonucu olarak, beni sonsuza kadar geride tutacağını düşündüğüm şeyden ilerlediğimi fark ettim; Benim kazam şimdi sadece gelecekteki engeller için bir motivasyon kaynağı.
PA olarak bir kariyerle, “günün nasıldı” sorusuna cevabımın her zaman “hayatı değiştirecek” olacağını biliyorum. İşimde, olmaya çalıştığım PA'ya benzer şekilde hayatları değiştirecek kadar şanslıyım, beni harekete geçiren de bu. Kararlıyım ve bu hayalden, hedeften ve yaşam amacından asla vazgeçmeyeceğim. Kağıt üzerindeki niteliklerimin dışında şefkatli, arkadaş canlısı ve güçlü bir kadın olduğum söylendi. Bugünden yıllar sonra, bir PA olarak gelişimim ve deneyimim sayesinde, bugün sahip olduğum aynı niteliklere ve profesyonel hedeflere sahip biri için bir rol modeli olmak için gelişeceğim. PA'yı seçtim çünkü ekip olarak çalışmayı seviyorum. Başkalarına yardım etmek bana bir amacım varmış gibi hissettiriyor ve olmayı tercih edeceğim başka bir meslek yok. Saygın bir programa kabul edilmek ne başlangıç ne de son değil… kime hayranım
Kişisel Açıklama Örnekleri #4
Üç yaşında bir erkek çocuğunun sağ gözünün göz kapaklarının şişmesine ve ateşinin yükselmesine neden olan şiddetli sinüzit var. Annesi, gittiği her uzman çocuğunun semptomlarını hafifletemediği için endişelenmeye başlıyor. Üç gün oldu ve başka bir hastanede başka bir uzmanı görmek için bekliyor. Anne bekleme odasında otururken yoldan geçen bir doktor oğlunu fark eder ve “Bu çocuğa yardım edebilirim” diye haykırır. Kısa bir muayeneden sonra doktor anneye oğlunda sinüs enfeksiyonu olduğunu bildirir. Çocuğun sinüsü boşaltılır ve enfeksiyonu tedavi etmesi için antibiyotik verilir. Anne rahat bir nefes alır; oğlunun semptomları nihayet hafifledi.
O hikayedeki hasta çocuk bendim. Bu benim en eski anılarımdan biri; Ukrayna'da yaşadığım zamanlardan beri. Bu kadar basit bir teşhisin birkaç doktor tarafından nasıl gözden kaçırıldığını hala merak ediyorum; belki de Soğuk Savaş sonrası Ukrayna'da sağlık çalışanlarının yetersiz eğitiminin bir örneğiydi. O karşılaşmayı hala hatırlamamın nedeni, sinüsümün boşaltılmasının verdiği acı ve rahatsızlık. İşlem sırasında bilincim yerindeydi ve doktor sinüsümü boşaltırken annem beni tutmak zorunda kaldı. Sinüsümü boşaltmanın o kadar dayanılmaz olduğunu hatırlıyorum ki doktora, "Büyüdüğümde doktor olacağım, böylece sana bunu yapabilirim!" dedim. Bu deneyimi hatırladığımda kendime hala sağlık hizmetlerinde çalışmak istediğimi söylüyorum, ancak niyetim artık intikam değil.
Çeşitli sağlık mesleklerini araştırdıktan sonra doktor asistanının benim için olduğunu anladım. PA olarak kariyer yapmak için birkaç nedenim var. Öncelikle PA mesleğinin parlak bir geleceği var; Çalışma Bürosu istatistiklerine göre, doktor asistanlarının istihdamının 2024'den 2024'ye kadar yüzde 38 artması bekleniyor. İkincisi, mesleğin Öİ'nin esnekliği bana çekici geliyor; Konu tıbbi bakım sağlamaya geldiğinde eklektik bir deneyim ve beceri repertuarı oluşturmak istiyorum. Üçüncüsü, bireyleri teşhis etmek ve tedavi etmek için bir sağlık ekibiyle özerk ve işbirliği içinde çalışabilecektim. Dördüncü ve en önemli sebep ise insanları doğrudan olumlu yönde etkileyebilecek olmam. Evde bakım hizmetleri için çalışırken Doktor asistanlarının hastalarıyla etkin bir şekilde iletişim kurmak için zaman ayırabildikleri için, KA'ları doktorlara tercih ettiklerini söyleyen birkaç kişiyle karşılaştım.
Doktor asistanı olmak için akademik mükemmelliğin zorunlu olduğunu biliyorum, bu yüzden transkriptimdeki tutarsızlıkları açıklamak için zaman ayırmak istiyorum. Birinci ve ikinci sınıftayken notlarım çok iyi değildi ve bunun için hiçbir mazeret yok. Üniversitedeki ilk iki yılımda akademiden çok sosyalleşmeyle ilgileniyordum. Zamanımın çoğunu partilere gitmeyi seçtim ve bu yüzden notlarım düştü. Çok eğlenmeme rağmen, eğlencenin sonsuza kadar sürmeyeceğini anladım. Sağlık sektöründe çalışma hayalimi gerçekleştirmek için yolumu değiştirmem gerektiğini biliyordum. Küçük yaştan başlayarak okulu önceliğim haline getirdim ve notlarım belirgin bir şekilde yükseldi. Üniversite kariyerimin ikinci iki yılındaki notlarım, meşgul bir öğrenci olarak beni yansıtıyor. Doktor asistanı olma nihai hedefime ulaşmak için çabalamaya devam edeceğim, çünkü endişeli bir annenin hasta çocuğuyla birlikte hastaneye ilk gelişini sabırsızlıkla bekliyorum ve “Bu çocuğa yardım edebilirim!” diyebileceğim.
Kişisel Açıklama Örnekleri #5
PS'mi tamamen yeniden düzenledim. Bu taslak çok daha güçlü hissettiriyor. Lütfen ne düşündüğünü bilmeme izin ver. Teşekkürler.
"Hayatınızdaki en önemli iki gün, doğduğunuz gün ve nedenini öğrendiğiniz gündür." Neden bir Doktor Asistanı olmak istediğimi anlatırken aklıma Mark Twain'in bu sözü geliyor. Kişinin profesyonel “nedenini” bulma yolculuğu zor olabilir, bazen kişiyi yola koyulmaya ve tamamen vazgeçmeye zorlayabilir, ancak diğer durumlarda, yaptıkları işte gerçek sevgiye sahip olan pek çok kişinin olduğu durumlarda, sürekli kendini geliştirmeyi gerektirir. devam etmek için düşünme, inanç ve sarsılmaz kararlılık. Akademik kariyerimin başlarında bu kavramı kavrayacak olgunluktan yoksundum, öğrenme sürecine bağlı değildim ve kendimi buna adamak için içsel motivasyonum yoktu. Tıpta kariyer yapmak istediğimi biliyordum ama neden zor sorular sorulduğunda sadece genel bir cevap verebildim, “Çünkü insanlara yardım etmek istiyorum”. Bu sebep yeterli değildi, daha fazlasına ihtiyacım vardı, beni gece vardiyasında çalışmaya ve hemen ardından okula gitmeye itebilecek bir şeye, beni dersleri tekrar almaya ve yüksek lisans derecesi almaya itebilecek bir şeye. Bu "neden"i bulmak için, çoğu neden ile başlayan birçok soru sorarak çocuksu oldum. İnsanlara tıp yoluyla yardım etmek benim için neden önemliydi? Neden bir eğitmen, doktor veya hemşire değil? Neden başka bir şey olmasın?
Dört yıl önce başladığım bu yolculukta, bir bireyin “neden”in tutkularının ve becerilerinin toplumun ihtiyaçlarını karşıladığı bir yer olduğunu öğrendim ve sağlığın birçok yönüne maruz kaldıkça tutkumu keşfettim. zindelik ve sağlık için “neden”imin temelidir. Bu "neden"i bulduğum gün, bugün duvarımda asılı duran basit ama derin bir makale kupüründen kurnazca geldi. Dr. Robert Butler'ın tarif ettiği, birçok hastalığı önleyebilen ve tedavi edebilen ama daha da önemlisi yaşam süresini ve kalitesini uzatan bir “harika hap”. İlaç egzersizdi ve tahmin ettiği gibi, "Eğer bir hap halinde paketlenebilseydi, ulusta en çok reçete edilen ve en faydalı ilaç olurdu". Bu kelimelerden “neden”im şekillenmeye başladı, önleme vurgulanırsa ve insanlara sadece sağlık sorunlarını çözmek için değil, daha sağlıklı bir yaşam sürmek için gereken talimatlar ve müdahaleler verilirse sağlık sistemimize ne olabileceğini merak etmeye başladım. Çözümün bir parçası olmak için ne yapabileceğimi, hastalıkları tedavi etmek ve önlemek için birden fazla etkiyi ve birden fazla yöntemi göz önünde bulunduran ve aynı zamanda optimal sağlık ve esenliği savunan bir bakım sunmada nasıl rol oynayabileceğimi merak ettim.
Sağlık hizmetlerinde yapılan son reformlarla, önlemeyi vurgulayan bir sistemin gerçeğe dönüşebileceğine ve birçok insanın buna erişim hakkı verildiğinde daha iyi bir sağlayıcıya ihtiyaç duyulacağına inandım. Sağlayıcılar, bence, beslenme, zindelik ve davranış değişikliklerinin sağlık üzerindeki rollerini anlıyor. Hastalar hasta olana kadar bekleyen, çoğu durumda onarılamayacak kadar iyileştirici veya hafifletici yöntemlerin devreye girmeden önce artık standart bir uygulama olamayacağını anlayan sağlayıcılar. Sağlık merkezlerinde eğitmenler ve sağlıklı yaşam koçları ile staj yapmaktan, hastanede hemşireler ve teknisyenlerle çalışmaya, raundlar sırasında veya yetersiz hizmet verilen kliniklerde PA'ları ve Doktorları gölgelemeye kadar, yalnızca değerli deneyimler kazanmadım, aynı zamanda tam olarak ne olduğunu görebildim. her mesleği harika kılar. Her mesleğin ilgimi çeken yönleri var ama bu kariyerlerin her birini araştırıp inceledikçe, tutkulu olduğum şeyle en büyük becerilerimi bulduğum parçaları toplarken, kendimi bir Doktor Asistanı olarak bir kariyerin eşiğinde buldum.
Florida Hastanesi'nde çalışırken, kaliteli bakım sağlamak için oldukça gerekli olduğunu öğrendiğim takım temelli çabadan zevk alıyorum. Hastalarla olan etkileşimlerimden ve İngilizcenin ana dil olmadığı ancak sizi dışarı çıkıp daha iyi bir bakıcı olmayı öğrenmeye zorladığı topluluklarda çalışmaktan büyük keyif alıyorum. “Neden”imin tam olarak nerede olduğunu öğrendim. Bu ekip çalışmasını merkeze alan bir meslektedir, tıbbın sigorta, yönetim ya da iş tarafına değil, hastaya ve hekim ile sağlık ekibi arasındaki güvene odaklanır. Amacı sağlık sistemimizi geliştirmek ve yaygınlaştırmak olan, sadece hastalıkları teşhis ve tedavi etme becerisine sahip değil, aynı zamanda eğitim yoluyla sağlığı geliştirme beklentisi olan bir meslektir. Ömür boyu öğrenebileceğim, durgunluğun söz konusu bile olmadığı, öğrenebileceğim birçok uzmanlık alanı olan bir meslek. En önemlisi, bu gelişen sağlık sistemindeki rolü, sunumunda ön saflarda yer almak, hastalıklarla mücadele etmek ve önlemek için hem sağlık hem de tıbbı entegre etmenin anahtarı olan bir kariyerdir. Bu sonuca giden yolculuk kolay olmadı ama minnettarım çünkü “neden”im artık basit ve açık. Bu dünyaya bir Doktor Asistanı olarak tıp aracılığıyla sağlık hizmeti vermek, eğitmek ve savunmak için yerleştirildim. Özetle, “neden” benim favori sorum oldu.
Kişisel Açıklama Örnekleri #6
Yedi yaşımdayken verdiğim en kolay karar futbol oynamayı seçmekti. On beş yıl sonra, dört yıllık Division I kolej futbolunu bitirdikten sonra, hayatımda şimdiye kadarki en zor kararı verdim. ABD Kadın Milli Takımı'nda oynamayacağımı bildiğim için farklı bir hayalin peşinden gitmem gerekiyordu. Üniversite mezuniyetimden sonraki yaz, takip edeceğim bir kariyer yolunu bulurken futbol oynamaktan koçluğa geçiş yaptım. Antrenörlük yaptığım ilk antrenmanlardan birinde, bir kızın ağa takılıp kafasını direğe çarptığını gördüm. İçgüdülerim koşarak yardım etmemi söylüyordu. Kızın uyanık olup olmadığını kontrol ederken bir ebeveyne 9-1-1'i aramasını tavsiye ettim. Bana bakıp adını söylemeden önce iki dakika kadar bilinci yerinde ve dışındaydı. Sağlık görevlileri devralana kadar onu uyanık tutmak için onunla konuştum. Sağlık görevlileri onu değerlendirirken bile gitmemi istemedi. Nakil zamanı gelene kadar elini tuttum. O anda, başkalarına yardım etmenin benim çağrım olduğu açıktı.
Aynı zamanda koçluk yapmaya başladım, Los Angeles Harbor-UCLA Tıp Merkezi'nde gönüllü olarak çalışmaya başladım. Acil servis (ER) doktorlarını, ortopedi doktorlarını ve genel pratisyenleri gölgeledim. Doğal olarak, atletik kariyerim beni Ortopedi'ye çekti. Zamanımın çoğunu doktorların, doktor asistanlarının (PA), hemşirelerin ve teknisyenlerin hastalarla nasıl etkileşime girdiğini izleyerek geçirdim. Futbola benzer şekilde, ekip çalışması hasta bakımının önemli bir bileşenidir. Acil serviste bir travma hastasına hazırlanma sürecinin ne kadar sorunsuz olduğuna şaşırdım. Beklediğim kadar kaotik değildi. İletişim merkezi, travma ekibine kafa travmalı 79 yaşındaki bir kadın hastanın yolda olduğu konusunda uyarıda bulundu. Oradan travma ekibi hasta için bir oda hazırladı. Hasta geldiğinde, iyi prova edilmiş bir oyun izlemek gibiydi. Her ekip üyesi rolünü biliyordu ve yüksek baskı durumuna rağmen kusursuz bir şekilde yerine getirdi. O anda, futbol maçlarımda yaşadığım adrenalinin aynısını hissettim ve tıp alanında kariyer yapmam gerektiğini anladım. PA olma fikriyle tanışmış olsam da gözlerim doktor olmaya dikildi. Bu yüzden tıp fakültesine başvurdum.
Tıp fakültesinden reddedildikten sonra tekrar başvurmayı tartıştım. Harbour-UCLA'da KA'ları gölgeledikten sonra, PA olmak için araştırma yaptım. Benim için en göze çarpan şey, bir PA'nın farklı tıbbi uzmanlık alanlarında çalışabilme esnekliğiydi. Ayrıca ortopedi bölümünde, KA'ların ameliyatlarından sonra rehabilitasyon seçeneklerini ve enfeksiyon önlemeyi tartışan hastalarla daha fazla zaman geçirdiklerini fark ettim. Bu tür hasta bakımı, yapmak istediklerime daha yakındı. Bu nedenle, bir sonraki adımım, PA başvurum için iş deneyimi şartını yerine getirmek için Acil Tıp Teknisyeni (EMT) olmaktı.
EMT olarak çalışmak, PA okulu için bir ön koşul olmaktan daha anlamlı çıktı. Şikayetleri ister tıbbi ister travmatik olsun, bu hastalar benimle hayatlarının en kötü gününde buluşuyorlardı. Yaptığımız aramalardan biri, sol diz ağrısından şikayet eden, yalnızca İspanyolca konuşan bir hastaydı. Olay yerindeki tek İspanyolca konuşan ben olduğum için sağlık görevlileri için tercüme yaptım. Sağlık görevlileri, lokalize diz ağrısı gibi göründüğü için hastanın 2 numaralı hastaneye nakledilebileceğine, sağlık görevlisi takibine ve ışık ve sirenlere gerek olmadığına karar verdiler. Hastaneye giderken hastadan kötü bir koku geldiğini fark ettim. Aniden hasta tepkisiz hale geldi, bu yüzden ulaşımımızı geliştirdik ve oraya daha hızlı ulaşmak için ışıklarımızı ve sirenlerimizi kullandık. Geldiğimizde hasta gelmeye başladı. Triyaj hemşiresi yanımıza geldi ve kötü kokuyu da fark etti. Hemşire hastayı hemen yatağa yatırdı ve septik olabileceğini söyledi. Düşündüm ama nerede? O günün ilerleyen saatlerinde hastayı kontrol ettik ve meme kanserinin geç evrelerinde olduğunu öğrendik. Olay yerinde, göğüslerini iyice sardığı açık yaralardan bahsetmedi çünkü bu onun başlıca şikayeti değildi. Ayrıca ilgili tıbbi geçmişinin bir parçası olarak bundan bahsetmedi. Dizi, kemiklerine metastaz yapan kanser hücrelerinin osteoporozu nedeniyle ağrıyordu. Bu çağrı hep aklımda kaldı çünkü hastaları teşhis edip tedavi edebilmek istediğimi fark etmemi sağladı. Bir PA olarak, ikisini de yapabilirdim.
Tüm yaşam deneyimlerim, doktor asistanı olarak tıbbi bir ekibin parçası olmak istediğimi anlamamı sağladı. Birden fazla tıbbi uzmanlık, teşhis ve tedavi yapabilmek, hasta bakımında tam bir çember haline gelmemi sağlayacaktı. Hastane öncesi bakımı ne kadar sevsem de, her zaman daha fazlasını yapmak istedim. Fırsat verildiğinde, bir PA olarak hastane ortamında hasta bakımının zorluklarını üstleneceğim ve tüm hastalarımla bakımlarının sonuna kadar devam edebilmeyi sabırsızlıkla bekliyorum.
Kişisel Açıklama Örnekleri #7
Genç, neşeli bir voleybolcu, sezon dışında sırt ağrısı şikayetiyle antrenman odama geldi. İki hafta sonra lösemiden öldü. İki yıl sonra, eski bir eyalet şampiyonu olan erkek kardeşine farklı bir Lösemi teşhisi kondu. Bir yıl boyunca çok savaştı ama o da küçük kız kardeşinin hayatını alan aynı hastalığa yenik düştü. Lise ikinci sınıftaki bir kız, sırtındaki küçük bir şişlikten endişe duyduğu için tavsiyemi istedi. Birkaç hafta gözlemledikten sonra, orijinal yumru boyutunda bir artışla birlikte sırt ağrısından şikayet ederek geri döndü. Bunun benim uzmanlığımın ötesinde olduğunu fark ederek, onu çocuk doktoruna yönlendirdim, o da daha sonra başka bir tıp uzmanına görünmesini tavsiye etti. Kapsamlı testlerin ardından kendisine Evre IV Hodgkin Lenfoma teşhisi kondu. Kısa süre önce iki genç sporcunun kaybıyla uğraştıktan sonra bu haber şok oldu. Neyse ki, önümüzdeki bir buçuk yıl boyunca, bu genç bayan son sınıfını tamamlamak ve mezuniyette sınıf arkadaşlarıyla birlikte sahneye çıkmak için zamanında kanserle savaştı ve yendi. Onun adına sevinmiştim ama atletik bir antrenör olarak pozisyonumun sınırlarını düşünmeye başladım. Bu olaylar beni aynı zamanda hayatımı, kariyerimi ve hedeflerimi değerlendirmeye sevk etti. Seçeneklerimi araştırmak zorunda hissettim kendimi. Bunu yaptıktan sonra bilgilerimi genişletmeye ve başkalarına hizmet etme yeteneğimi artırmaya karar verdim ve benim için doğru yolun Doktor Asistanı olmak olduğuna karar verdim.
Atletik bir antrenör olarak kariyerim boyunca, çok çeşitli yerlerde çalışma ayrıcalığına sahip oldum. Bunlar arasında cerrahi sonrası hastalarla çalışan bir akut bakım yatan hasta hastanesi; ilk değerlendirmeleri yapan bir aile hekimliği ve spor hekimliği ofisi; rehabilitasyon hastalarıyla çalışan bir ayakta tedavi kliniği; hasta ziyaretlerini ve ameliyatları gölgeleyen bir ortopedi cerrahı muayenehanesi; ve birçok üniversite ve lise, çeşitli atletik yaralanmalarla çalışıyor. Bu farklı ortamlardaki deneyimlerim bana her düzeyde tıbbi personele ihtiyaç olduğunu gösterdi. Hastanın uygun bakımında her alanın kendi amacı vardır. Bir atletik antrenör olarak, kendimi teşhis edip tedavi edebileceğim bir dizi yaralanma gördüm. Ama her zaman takım doktoruna başvurmak zorunda kalanlar benim üzerimde ağırlık oluşturdu ve bana daha fazla yardım edebilmem gerektiğini hissettirdi. Bir doktor asistanı olarak, hastalarımın ihtiyaç duyduğu bakımı teşhis etmek ve sağlamak için gereken bilgi ve becerilere sahip olurdum.
Lise atletizm antrenörü olarak pozisyonum, tüm sporcuları tanımama izin veriyor, ancak daha da etkili olmak için okul topluluğuna dahil oluyorum ve birlikte çalıştığım insanlar hakkında daha fazla şey öğrenmeye çalışıyorum. Son üç yıldır ortaokul ve lise için yedek öğretmenlik yapıyorum. Ayrıca okulun öğrencilere sağladığı okul dansları, Her 15 Dakikada bir toplum temelli alkol önleme programı ve tüm katılımcılar için gerçek bir bağlanma deneyimi içeren yıllık küçük ve son sınıf inzivası gibi birçok işlev için gönüllü oldum. Öğrencilerle anlamlı ilişkiler geliştirmek, iletişim hatlarını açarak ve güven oluşturarak etkinliğimi artırır. Bir hastanın, kendini rahat hissettiği biriyle yaralanması da dahil olmak üzere, kendi algıladığı bir kusur hakkında yalnızca açıkça konuşacağına inancım tamdır. Şimdiki sporcularım ve gelecekte hastalarım için içtenlikle o kişi olmak istiyorum.
Atletik antrenör olarak karşılaştığım çeşitli yaralanmalar, hastalıklar ve hastalıklar bana çeşitli harika deneyimler sağladı. Sporcularım ve antrenörlerim ile sahada ve saha dışında hem trajediye hem de zafere tanık oldum. Çoğu yaralanma, o anda acı çekenler için bile uzun vadede önemsiz olmuştur. İyileşeceklerini ve sporlarında ilerleyeceklerini bilirler ve yaşam yolculuğuna devam ederler. Eyalet şampiyonluğu için savaşmak ve kazanmak her şey yolunda ve güzel, ancak yaşadığımız bu hayatta çok daha önemli endişeler var. Genç hayatların alındığına ve tüm engelleri aşmak için amansız bir şekilde mücadele edenlere tanık oldum ve tıbba bakışımı, kendime bakışımı ve tıp dünyasındaki geleceğime bakışımı değiştiren bu kişiler oldu. Bu insanlar hayatımı zenginleştirdi ve kalbimi ve zihnimi ele geçirerek ilerlemem için beni motive etti. "Devam et. Kavga etmeye devam. Savaşmaya devam et.” İleri Kistik Fibrozis ile yaşayan basketbol antrenörümüzün güçlü mottosu benim için önemli bir teşvik oldu. Çok daha kısa ve daha az tatmin edici bir hayat yaşayacağı söylendi, ancak teşhisine asla boyun eğmedi. Hayatını olmasını istediği gibi yaptı, birçok engeli aştı ve hayallerini gerçekleştirdi. Onu hayatının her günü için savaşırken görmek üzerimde muazzam bir etki yarattı. İstediklerim için savaşma ve ilerlemeye devam etme zamanımın geldiğini biliyorum.
Kişisel Açıklama Örnekleri #8
Biri bana kompozisyonumdaki doğru noktalardan herhangi birine isabet edip etmediğimi söyleyebilirse gerçekten minnettar olurum!
Kapı hızla açıldı ve bitişik duvara çarptı. Oda karanlıktı ve tek görebildiğim figürler, gevezelik sesleri ve ağlayan çocuklardı. Gözlerim dışarıdaki parıldayan güneşten gelen karanlıktaki keskin kontrasta alışınca tezgaha doğru ilerledim. "Giriş yap," dedi bir ses ve aşağı baktım, çiğnenmiş bir iğne ve üzerine ismimi ve doğum tarihimi yazdığım yırtılmış bir kağıt yığını gördüm. Ses yeniden çıktı “oturun; hazır olduğumuzda sizi arayacağız." İki yatak odalı bir daireden daha büyük olmayan, genç kadınlar ve çeşitli yaşlardaki çocuklarla dolu bir oda görmek için döndüm. Koltuğa oturdum ve yerel sağlık departmanımda sıramın gelmesini bekledim.
Sağlık sigortası olmayan bir ergen olarak, mevcut sağlık hizmeti sunabilecek sağlayıcılara olan talebi ilk elden gördüm. Yerel sağlık departmanındaki deneyimlerim, aynı sağlayıcıyı tekrar görüp göremeyeceğimi asla bilememek için gitmekten korkmama neden oldu. Benim durumumdaki birçok kişi gibi ben de gitmeyi bıraktım. Bu deneyimlerden sonra, imtiyazları kısıtlı ve maddi yükü ağır olanlar için istikrar olmak istediğimi biliyordum.
Sağlık sektöründeki görevime eczane teknisyeni olarak başladım. Tıp bilimine olan ilgimi sağlamlaştıran bu işti. Aynı zamanda, birinci basamak sağlık hizmeti sağlayıcılarının sağlık sisteminde büyük bir rol oynadığını bana gösteren bu maruz kalma oldu. Ancak, bu rolün ne kadar önemli olduğunu ancak yerel hastanemin Acil Servisi'ne kayıt olarak çalışmaya başlayana kadar göremedim; Saatlerce oturan hastalar ateş ve baş ağrısı şikayetiyle muayene oluyorlar çünkü sağlık için başka seçenekleri yok.
Bu gözlemler beni tıpta devam etmeye itti. Bu kariyere devam etmek için eve taşındıktan sonra, bir birim sekreterinden, hastalarla ilk uygulamalı deneyimlerimi yaşadığım bir hasta bakım teknisyenine kadar tırmandım. Bir hastayı tuvalete götürürken terlemeye ve bulanık görüşten şikayet etmeye başladığı bir olayı hatırlıyorum. Hemen birinin içeri girmesini istedim, böylece kan şekerini kontrol edebildim; 37 mg/Dl idi. Hemşire yanımdayken, Kay Hanım'ı güvenli bir şekilde yatağa götürdük ve damardan glikoz ile tedavi etmeye başladık. Semptomları tanıdığım ve tereddüt etmeden tepki verebildiğim için çok heyecanlandım ve kendimle gurur duydum. Böyle anlarda, arzularımın sadece hastaları tedavi etmek değil, aynı zamanda hastalıkları teşhis etmek olduğunu anlıyorum.
Neredeyse on yıl boyunca birçok sağlık çalışanı ile yakın bir şekilde çalıştıktan sonra, hiçbiri kardiyotorasik cerrahi ünitesinde doktor asistanı olan Mike kadar dikkatimi çekmedi. Bir hastanın sadece ilaç etkileşimi olmadığından emin olmak için değil, aynı zamanda eve döndüklerinde her birinin kullanımlarını açıklamak ve yazmak için sahip olduğu her ilacı gözden geçirmek için fazladan zaman ayırdığını gördüm. Bu hasta tekrar doldurmaya ihtiyaç duyduğunda, "küçük mavi hap" yerine güvenle tansiyon ilaçlarını isteyecektir. Bu sorunları anlamak ve hasta eğitimi ve desteği yoluyla bunları ele almak için zaman ayırmak, toplumumuzdakilerin yaşam kalitesini büyük ölçüde iyileştirebilir. KA'lar, bir ekip olarak epizodik bakım yerine bu koruyucu tıp fikrini gerçekleştirmeye yardımcı olur.
Ekip bazlı bir bakım sistemi benim için çok önemli. Kuzenimin ölümünün ardından mücadele ederken sağlam bir destek ağının değerini öğrendim. En iyi arkadaşımı kaybetmenin acısı ve iki dönem başarısız olduktan sonra hissettiğim kişisel hayal kırıklığı, kariyer yoluma güvenle devam etmemi zorlaştırdı. Ancak, meslektaşlarımın desteği ve güveniyle, pratiklerinde bir PA gibi, bu denemeleri ilerletmeyi ve üstesinden gelmeyi başardım. Bana bu zorluklarla stres yönetimi ve kararlılık öğretildi ve bir PA olarak bu zorlu ve gelişen kariyere çabalarken bana yardımcı olacaklar.
Tıp alanındaki mesleki eğitimim sayesinde, sağlık hizmetlerinde herkesin rolünü iyi anlıyorum ve takdir ediyorum. Birlikte bütünleşmemize ve nihayetinde daha iyi hasta bakımı sunmamıza izin veren çeşitli geçmişlerden ve deneyimlerden geliyoruz. Becerilerimi çalışmalarıma ve gelecekteki uygulamalarıma aktarma ve başarılı bir PA olma yeteneğime güveniyorum. Birinci basamak sağlık hizmeti sağlayıcısı olarak mevcut sağlık hizmetlerindeki boşluğu ilişkilendirme ve kapatmaya yardımcı olma yeteneğime de güveniyorum.
Kişisel Açıklama Örnekleri #9
"Göğsüm ağrıyor." Tıp alanındaki herkes, bunun basitçe bir kenara atılamayacak bir ifade olduğunu bilir. Mary haftada üç kez diyalize girip getirdiğimiz bir hastaydı. 88 yaşında genç yaşta aklı çalışmaya başlamıştı ve CVA öyküsü onu hemiplejik hale getirdi ve nakil için bize bağımlı hale getirdi. Mary bize bakıp merhum kocasıyla konuşmaya devam eder, ambulanstayken üzerimize yağmur yağdığı konusunda ısrar eder ve bizi başka bir hasta için asla düşünmeyeceğimiz şeyleri yapmaya yönlendirirdi, yani yastıkları saçma bir miktar ayarlayıp onu tutardı. 40 dakikalık taşımanın tamamı boyunca kolunuzu havada sallayın ve sizi tam bir PCR ile baş başa bırakın. Ama Mary'ydi ve Mary'nin kalbimizde özel bir yeri vardı, sırf onu en ufak bir şekilde memnun etme arzusundan dolayı - asla başarılı bir şekilde, diye ekleyebilirim. Mary her şeyden şikayet etti, ama aynı zamanda hiçbir şey. Bu nedenle, o Perşembe öğleden sonra, göğüs ağrısı olduğunu kayıtsızca belirttiğinde, bazı kırmızı bayraklar kaldırdı. Gemide bir stajyer varken, üç kişilik ekip, hastayı ALS'yi beklemek yerine acil olarak yolun üç mil yukarısındaki Acil Servise götürmeyi seçti. Aramayı yaptım, doğal olarak, Mary'ydi ve o benim hastamdı. Hayati durumu stabil, hasta nefes alma güçlüğünü ve diğer semptomları reddediyor. İki dakikalık taşıma sırasında sirenlerin çığlığı üzerine raporu aradım, “CVA ve… CVA'nın tarihi. Meryem bana bak. Artan yüz sarkması; Stoke uyarısı, şimdi içeri giriyor." Mary'nin yüzünde her zaman sarkma, bulamaçlık ve sol taraf zayıflığı vardı, ama daha beterdi. Onu altı ay boyunca her hafta götürdüm ama bu sefer sağ tarafında oturuyordum. Onu doğruca CT'ye götürdük ve onu o zamandan beri görmedim. Mary benim hastamdı ve bunu herkes biliyordu.
Her zaman “hayat çok kısa” ifadesini duyuyoruz, ancak kalbi kırık bir anne dört aylık bebeğini devirdikten sonra kaç kişi olay yerine geldi ve çok uzun süredir aşağıda olduğunu bilerek o çocuğu kendi çocuğunuz gibi çalıştırıyorsunuz. . Bir sağlık hizmeti sağlayıcısı olarak, her şeye değecek hastalarınız var; Bu size neden MVA'lar, ampütasyonlar, aşırı dozlar için geri döndüğünüzü hatırlatıyor, gözünde olta olan üç yaşında, merdivenlerden aşağı inen 2 yaşında, neden sedyeye bağlandıklarını anlamayan Alzheimer hastası , 302 silah çeken, pankreatik kanser hastası, merdivenin altındayken üzerinize kan kusan ve iki kat daha inene kadar bu konuda yapabileceğiniz bir şey yok. Ambulans benim ofisim. EMS bana bir lisans öğrencisi olarak isteyebileceğimden daha fazla deneyim, umut ve hayal kırıklığı yaşattı. Tıp alanında ilerleme arzumu körüklemekten başka bir şey yapmadı.
“Yarışma bir aslan dövüşüdür. Çeneni kaldır, omuzlarını geri koy, gururlu yürü, biraz dik. Yaralarını yalamayın. Onları kutlayın. Taşıdığın yaralar bir rakibin işaretidir. Bir aslan savaşındasın. Kazanmamış olman, kükremeyi bilmediğin anlamına gelmez." Grey's Anatomy'deki tıbbi yanlışlıklar, House MD'deki nefes kesici görseller ve ER'nin heyecanını izleyen sayısız saatlerce erteleme, başka hiçbir şey olmasa da bana umut verdi. Umarım birisi vasat not ortalamamı ve lisans transkriptimi geçer ve bana hak ettiğimi bildiğim ikinci şansı verir. Yeteneklerimi ve motivasyonumu lisede ve üniversitenin son iki yılında hedeflerime ve planıma yeniden odaklanarak kanıtladım. Yapabileceğim en yüksek kalitede bakımı sağlama özlemime ulaşmak için ne gerekiyorsa yapmaya hazırım, hazırım ve istekliyim. Şu anda bana güvenmeye hazır değilseniz, ister dersleri tekrar almak isterse bir bakalorya sonrası programda başarılı olmak için eğitimime 40.000 dolar daha yatırım yapmak olsun, o noktaya gelmek için ne gerekiyorsa yapacağım. Yıllarca tıbbi mesleklerle uğraştıktan sonra nihayet istediğimi buldum ve yaşama ve öğrenme arzum hiç bu kadar güçlü olmamıştı.
Kişisel Açıklama Örnekleri #10
O zamandan beri makalemi elden geçirdim ve mümkünse ikinci kopyanın dikkate alınmasını tercih ederim. Sınırı yaklaşık 150 karakter aşıyorum ve neyi nerede keseceğimden emin değilim. Ayrıca neden PA olmak istediğimin mesajını ve benzersiz neler sunabileceğimi iletmek için çalışıyorum. Herhangi bir yardım büyük beğeni topluyor!
Bu yaz acil serviste bir doktor asistanını takip ederken birçok önemli ders öğrendim: her zaman kendi kesici aletlerinizi temizleyin, ekip olarak etkili bir şekilde çalışmak için diğer acil servis personeli ile iletişim kurun, asla bir günün ne kadar "sessiz" olduğundan bahsetmeyin sıcak bir battaniyenin ve bir gülümsemenin hasta bakımında uzun bir yol kat ettiğini. En önemlisi, her gün hastaneye gelmeyi, çok çeşitli hastalarla etkileşime girmenin heyecanını ve sağlık hizmetlerinde ne kadar küçük olursa olsun olumlu bir etki yaratmayı ne kadar sevdiğimi öğrendim. Seviye II travma merkezinde gölge olmak, bana hasta bakımı konusunda kendi kişisel felsefemi geliştirme fırsatı verdi ve aynı zamanda bu alanda bir PA olarak kariyer yapma arzumu daha da artırdı. Bununla birlikte, PA olmak için en büyük ilham kaynağım, bir hastanede gölgelenmeden çok önce ama eve çok daha yakın bir yerden başladı.
Babamdan mesajı aldığımda Miami'deki son yılımdan önceki yazdı. Birkaç haftadır hastaydı ve sonunda rutin kan tahlili için hastaneye gitti. Acil servis doktoru olduğu ve hiç hastalanmadığı için doktor ziyaretleri onun için nadirdi. Sonuçlar geldiğinde onu hemen Cleveland Clinic Ana Kampüsüne yatırdılar. Kızılderililer maçıyla bir oda tutma konusunda şaka yaparken bana iyi olduğunu ve endişelenmememi söyledi, ben de ona inandım. Ertesi sabah testleri geri geldi - akut lenfoblastik lösemisi vardı. İlk otuz günlük rutin yüksek hacimli kemoterapisi, bir enfeksiyon kaptığında ve toplam organ yetmezliğine dönüştüğünde kısa kesildi. Yaklaşık iki ay yoğun bakımda kaldı, bu süre zarfında komaya girip çıktı ve kendi tabiriyle "jinekoloji hariç her uzmandan bir ziyaret" aldı. İki haftalık diyalizden sonra nihayet bilincini geri kazandığında, o kadar zayıftı ki yardımsız oturamadı, bu yüzden Noel arifesinde eve gelmesine izin verilmeden önce iki ay daha yatarak rehabilitasyon merkezinde geçirdi.
Bir kızın isteyebileceği en iyi hediyeydi ama zorlukları da yoktu. Hala çok zayıftı ve tekerlekli sandalyeye bağlıydı. Günde birkaç kez avuç dolusu hap alması gerekiyordu ve steroidler yüzünden her yemekten önce kan şekerini kontrol etmesi gerekiyordu. Düşük nötrofil sayısı nedeniyle evin düzenli olarak yukarıdan aşağıya temizlenmesi gerekiyordu. Ben daha küçükken ve annem iki felç geçirdiğinde, ailemizi bir arada tutan babamdı. Baş aşağı dünyamız bir kabus gibiydi. Kağıt gibi ince derisini zedelememek için parmak uçlarını ve insülin iğnelerini nazikçe yapmayı öğrendim. Ona, tıkandığında PICC hattını nasıl temizleyeceğini öğrettim (bir yıl önce osteomiyeliti tedavi etmek için IV antibiyotiklerle kendi deneyimimden öğrendiğim bir numara). Yürümeye başladığında, periferik nöropati nedeniyle propriosepsiyonunun ve motor kontrolünün çoğunu kaybettikten sonra fazla öne düşmemesi için dizlerini ellerimle bloke etmeyi öğrendim.
Yapmam gereken zor bir seçim vardı: okula dönüp diplomamı almaya devam etmek ya da evde kalıp anneme yardım etmek. Cleveland'da kalabildiğim kadar kaldım, ama sonunda bahar dönemi başlamadan bir gün önce okula geri döndüm. Elimden geldiğince sık eve gelmeye devam ettim. Değişen tek şey programımız değildi - babam çalışamadığı için hastane faturalarından kaynaklanan mali sıkıntı nedeniyle yaşam tarzımız önemli ölçüde değişti. Tekerlekli sandalyesi için güvenli olduğundan emin olmak için seyahat ettiğimiz her yere erişim kolaylığını düşündük. Bir gece annem, evlilikleri boyunca babamla hiç bu kadar çok zaman geçirmediğini söyledi. Kanser sadece fiziksel bir mücadele değil, teşhise eşlik eden sayısız savaştır. Tüm bu engellerde ailemle birlikte güçlü durmak, sağlık sorunlarının hastalara ve ailelerine getirdiği zorluklar hakkında kapsamlı ve benzersiz bir bakış açısı geliştirmeme yardımcı oldu.
Babam o zamandan beri acil serviste çalışmaya döndü ve hastaları bir gülümsemeyle karşılamaya devam ediyor, hayatta olduğu için minnettar ve tıp uygulayacak kadar sağlıklı. Daha babam hastalanmadan önce ben de tıbba aşıktım. Küçük yaşlardan itibaren etrafımdaki dünyayı, asla azalmayan cevaplar için bir susuzlukla sorguladım. Anatomi ve fizyolojide vücut sistemlerini öğrendikçe, hastalık ve yaralanmaya çözülmeyi bekleyen bir bilmece gibi baktım. Babamla ilgilenirken bana PA okuluna bakmam gerektiğini söyledi. “Tıbbı seviyorsanız ve gerçekten hastalarla vakit geçirmek istiyorsanız, Doktor Asistanı olun” dedi. Acil Serviste geçirdiğim süre boyunca, bunun çok doğru olduğunu gördüm. Doktorlar, uzmanlardan gelen telefon görüşmelerini kesip uzun notlar çizerken, KA'lar odada hastalarla birlikte, semptomları gözden geçirerek veya dikiş atarak, hastayı stres seviyelerini iyileştirmek için bilgilendirirken ve sakin tutarken. Hasta bakım deneyimi üzerindeki olumlu etki aşikardır. Kendi ailemin deneyimleri sırasında ve acil serviste gölgelenme sırasında edindiğim aynı şefkat ve anlayışı başka birinin sağlık hizmeti deneyimini iyileştirmek için uygulamak istiyorum.
Kişisel Açıklama Örnekleri #11
"Bilseniz de bilmeseniz de, karşılaştığınız herkesin hayatlarına dokunma ve onların günlerini biraz daha iyi hale getirme gücünüz var." Bir keresinde Mary adında bir asistanın bu küçük tavsiyeyle kendini işe yaramaz hisseden akranını teselli ettiğini duymuştum. Mary yaklaşık 5 yıldır Lutheran Evinde yaşıyordu. Yüzüne yayılan en sıcak gülümsemeye sahipti ve sanki bir hikaye anlatıyor gibiydi. Bana büyükannemin sahip olduğu nazik gülümsemeyi hatırlatan bir gülümsemeydi. Bu kadının beni gerçekten şaşırttığını ve başkalarını rahatlatmak için esrarengiz bir yeteneğe sahip olduğunu düşündüğümü hatırlıyorum. Mary, çok takdir ettiğim özverili, şefkatli bir kadındı. Bir gün Mary'nin duşa girmeye çalışırken düştüğünü ve kolunu yaraladığını ve kafasını çarptığını öğrendim. Bu olay, ardından daha fazla sağlık sorunu, onun zayıf yöneliminin ve yeteneklerinin başlangıcı gibi görünüyordu. Mary yatak istirahati aldı, yavaş yavaş iştahını kaybetmeye ve ağrılar duymaya başladı. Sonraki birkaç ay boyunca Mary'ye bakmakla görevlendirildiğimde mutluydum çünkü tanık olduğum ifade gerçekten hayata geçti. Mary'ye her zaman iyi bakılmadı ve son günlerinde ailesini ziyaret eden olmadı. Çoğu zaman rahat etmesini sağlamak için kontrol etmeye çalışırdım, boş zamanlarımda onunla otururdum ya da Mary'yi biraz daha yemesini sağlamak için bir yemeği reddettiğinde sitem ederdim. Sonunda, onu tutmak, onun için orada olmak ve onunla konuşmak gibi küçük şeyler şüphesiz gününü biraz daha iyi hale getirdi. Mary bana karşılaştığım herkese karşı sabırlı, saygılı ve şefkatli olmayı öğretti ve bu yaklaşımın iyileşme sürecinde sağladığı gelişmeye gerçekten tanık oldum. Dikkat çekici bir hekim asistanı olmak için bu tarzın şart olduğuna inanıyorum.
Doktor Asistanlığı kariyerini ilk olarak University of Massachusetts Memorial Hastanesi'nde çalışmaya başladığımda öğrendim ve bu model hayatımın motivasyonunda güçlü bir yankı buldu. İlişki kurma, insanlarla kaliteli zaman geçirme ve yaşam boyu öğrenci olma esnekliği konusunda tutkuluyum. PA'ların üzerindeki yükün azaltılması fikrini seviyorum çünkü bu onların güçlü yönlerine odaklanmayı ve geliştirmeyi mümkün kılıyor. Yapmam gereken şeyin bu meslek olduğunu en derinden biliyorum. Evet, çalışkanım, hırslıyım ve bir takım oyuncusuyum, ancak doktor asistanı olarak profesyonel bir derece almaya beni belirgin kılan şey, deneyimlerimle öğrendiğim insanlığım ve nezaketim. Bana göre bir hekimin asistanı hastalarına, doktoruna ve camiasına saygı ve şefkatle hizmet eder.
Hasta bakımında yaşadığım ve kariyer seçimime ilham veren ölçülemeyecek kadar çok an var. Mary'nin ve günlük hayatıma bireysel olarak dokunan her hastamın anısına, tutkumu bu insanlıkla buldum. Her zaman hastalarımla birlikte olmak, onların bakış açısını anlamak, onlarla bağlantı kurmak ve onlara verebileceğim en kaliteli bakımı vermek için zaman ayırırım. 3 yıldır farklı ortamlarda doğrudan hasta bakımıyla ilgileniyorum ve işe gittiğim her gün büyük keyif alıyorum. Bir insanın günlük hayatını etkileyebilmek bir nimettir ve bana iç huzuru verir. Hayatta, başkalarının hayatını biraz daha iyi hale getirmek için sevginizi ve şefkatinizi dünyayla paylaşmaktan daha büyük bir ödül yoktur.
Kişisel Açıklama Örnekleri #12
Doktor Asistanlığı okuluna yolculuğum üç yıl önce hayatımın tam bir karmaşa içinde olduğu bir zamanda başladı. Beni tamamen mutsuz eden bir kariyerde, tatmin edici olmayan bir ilişki içindeydim ve bu sorunlarla uğraşmanın stresinden her gün baş ağrısı çekiyordum. Hayatta olmam gereken yerde olmadığımı biliyordum.
Kendimi tatmin edici olmayan ilişkimden kurtardım. İlişkimizi düğünümüzden iki ay önce bitirdiğim için zamanlama mükemmel olmayabilir, ama biliyorum ki kendimi yıllarca kalp ağrısından kurtardım. Nişanımı bitirdikten dört ay sonra işten çıkarıldım. İşten çıkarıldıktan kısa bir süre sonra, işten çıkarılmadan önce her gün kullandığım baş ağrısı ilacı nedeniyle nöbet geçirdim. Bu bana bir kariyer değişikliğine ihtiyacım olduğunu doğruladı.
Hiçbir zaman hırsımı yitirmedim, ancak son deneyimim, gitmem gereken yön konusunda beni duraklattı. Bir gün güvenilir bir danışman bana doktor veya doktor asistanı olmayı düşünüp düşünmediğimi sordu. İlk başta bu fikri reddettim çünkü sadece okula geri dönmek zorunda kalmayacağımı değil, kimya gibi zorlu dersler de almam gerektiğini biliyordum. Kimya ve matematikle ilgili dersler alma düşüncesi beni korkuttu. Finansal ve akademik başarısızlık korkusu, neye ihtiyacım olduğunu ve ne istediğimi düşünmemi sağladı. Doktorları, pratisyen hemşireleri ve doktor asistanlarını araştırıp karşılaştırdıktan sonra, PA alanına gerçek bir ilgi duydum. Okulda geçirilen zamanın uzunluğu, eğitimin maliyeti, özerklik düzeyi ve uzmanlıkları keşfetme yeteneği, PA olmanın çekici olmasının birkaç nedenidir. Bir süre yanlış karar verme korkusuyla karar vermekten kaçındım. Özellikle okula geri dönersem on iki yıl önce lisans olarak aldığım dersleri almam gerektiğini bilmekle boğuştum. Bununla birlikte, korkudan kaynaklanan kararsızlık, zamanımı çalıyor ve asla olmayacak şeylere dair felç edici düşünceleri içime sokuyordu.
Korkuma meydan okumak adına, EMT-B sertifikamı almak için yerel bir itfaiye ve kurtarma istasyonunda gönüllü olmaya karar verdim. Ek olarak, zorlanabileceğimi düşündüğüm dersleri almaya başladım. Mantıklı olarak, bu hızlı sağlık hizmeti ortamında olmayı sevebilir ve üniversite kariyerimin en zorlu derslerinden bazılarını üstlenmek için motivasyon bulmaya devam edebilirsem, doğru yolda olduğumdan emin olacağımı düşündüm.
Okula dönüş kolay olmadı. Değişimden bunaldığım için ilk dönemimde üniversite kimyasından çekilmek zorunda kaldım. Biraz paslanmıştım ve beni harika bir öğrenci yapan alışkanlıkları uygulayabilmem için yarıyılda rahat etmem gerekiyordu. Temelimi bulduğumda tekrar üniversite kimyasına kaydoldum ve bundan gerçekten zevk aldım. Zihnimin genişlediğini ve bir zamanlar kolayca öğrenemeyeceğimi düşündüğüm şeyleri öğrendiğimi hissettim. Güvenim arttı ve tüm endişe ve endişelerimin ne hakkında olduğunu merak ettim.
EMT-Temel sertifikamı almak, gönüllü olmak ve bugüne kadarki en zorlu derslerimi tamamlamak için okula geri dönmek hayatımın en ödüllendirici kararlarından biri oldu. EMT-B olmak, hasta değerlendirmeleri ve tarihçesi yürütmek, anatomi ve fizyoloji kavramlarını anlamak ve hastalarla iletişim kurmak gibi temel sağlık hizmetlerini öğrenmeme izin verdi. EMS alanı beni daha açık fikirli ve hoşgörülü kıldı, farklı sosyoekonomik statü, eğitim seviyesi ve etnik kökene sahip insanları tedavi etmeme izin verdi. Başka türlü göremeyeceğim insanların çok insani bir yanını gördüm.
Artık ne istediğimin net bir resmine sahibim, azimliyim ve ne elde etmek istediğimi biliyorum. Başkalarına şefkatli bakım sağlarken ve kendimi mümkün olmadığını düşündüğüm ölçüde zorlarken profesyonel ve kişisel olarak büyüdüm. Ayrıca, okula döndüğümden beri, korkularımla yüzleşmekten zevk aldığımı ve kendime meydan okumakta ve yeni şeyler öğrenmekte onlu ve yirmili yaşlarıma göre daha iyi olduğumu fark ettim. Bu arzuyu bir sonraki aşamaya taşımak için can atıyorum, hayatımı sadece doktor asistanlığı alanındaki bir mesleğin getirebileceği zorluklarla zenginleştirmeye çalışıyorum.
Kişisel Açıklama Örnekleri #13
“Abuelita”mla ilgili en güçlü anım, onun, babasının kadın olduğu için tıp okumasına izin vermediğini gözyaşları içinde anlatmasıdır. Belki de bu hikaye, demans kaynaklı tekrarlayıcılığı nedeniyle çok net kalıyor, ancak onunki kadar güçlü bir çağrıya duyduğum özlemin duygusal tepkisi olduğundan şüpheleniyorum. Aynı çapraz bulmaca ve edebiyat sevgisini paylaştığımız yerde, büyükannesinin ısrarına rağmen, doktorun benim için doğru kariyer olduğunu asla düşünmedim. Bugün, Doktor Asistanının (PA) uzun zamandır kendime sorduğum bir sorunun cevabı olduğundan eminim. Hayatımı neye adayacağım? Tıp kariyeri ile uluslararası gelişim arasında gidip gelen bir öğrenci olarak, karakterime ve kariyer hedeflerime en uygun yolun hangisi olduğu belirsizdi. Tutkularımın peşinden gitmek beni PA mesleğini bulmaya yöneltti. İlgi duyduğum her şeyin bir birleşimi: biyoloji, sağlık eğitimi ve kamu hizmeti.
İnsan vücuduna olan hayranlığım, beni California Üniversitesi, San Diego'da (UCSD) Fizyoloji ve Sinirbilim dalında uzmanlaşmaya yöneltti. Bu ders, biyolojiye olan ilgimi ve problem çözme hevesimi birleştirdiği için bana ilham verdi ve bana meydan okudu. Bir Biyokimya kursu diğerlerinden daha fazla zorluk çıkardı. Değerli bir ders öğrenerek kursu hemen yeniden aldım - kişisel gelişimin zorluklardan geldiği. Aklımda bu dersle, hayal edebileceğim en zorlu görevle, bir üçüncü dünya ülkesinde iki yıl boyunca gönüllü olarak lisansüstü yaşama girmeye karar verdim.
Hem sağlığa hem de uluslararası kalkınmaya olan ilgimi sürdürmek amacıyla Barış Gücü'ne katıldım. Ayrıca bu, felsefesine inanabileceğim bir organizasyon için çalışmamı sağladı. Barış Gücü, gerçek insanların hayatlarında gerçek bir fark yaratmaya çalışıyor. Ekvador kırsalında yaşadığım aylar içinde, tıp uzmanlarının yarattığı somut ve ani etkinin farkına vardım ve bu etkiden ilham aldım.
Onlara katılmaya can atarak, bir kırsal sağlık kliniğiyle işbirliği yapma fırsatını yakaladım. Sorumluluklarımdan bazıları, hasta öykülerini ve yaşamsal belirtileri almak, jinekoloğa uygulamalı yardım sağlamak ve bir toplum sağlığı eğitim programı geliştirmekti. Yardım etmeye çalıştığım insanlara gerçekten ulaşacak sağlık eğitimini geliştirmek ve uygulamak için gereken tüm araştırma, yaratıcılık ve problem çözmeden çok keyif aldım. İster atölye çalışmaları, ister klinikte danışmanlık veya ev ziyaretlerinde olsun, çok farklı geçmişlerden insanlarla hasta etkileşiminde başarılı oldum. Bir şeyin evrensel olduğunu buldum; herkes duyulduğunu hissetmek ister. İyi bir uygulayıcı öncelikle iyi bir dinleyici olmalıdır. Ayrıca, bir aile planlaması atölyesinden sonra bana yaklaşan bir kadına yardım edemediğimde olduğu gibi, tıbbi bilgi eksikliğimin zaman zaman beni çaresiz hissettirdiğini de keşfettim. Tıbbi bakımdan saatlerce uzakta bir topluluktaydık. Üç ay önce doğum yaptığından beri sürekli vajinal kanaması vardı. Tıp diploması olmadan yapabileceğim çok az şey olduğunu fark ettim. Bu deneyim ve buna benzer diğerleri, eğitimimi bir tıp doktoru olmak için ilerletmem için bana ilham verdi.
Barış Gücü'nden döndüğümden beri PA mesleğini coşkuyla sürdürdüm. Kalan ön koşulları yüksek puanlarla tamamladım, UCLA'da hızlandırılmış bir EMT kursu aldım, acil serviste (ER) gönüllü oldum ve bir dizi PA'yı gölgeledim. Bir PA, Jeremy, özellikle etkili bir rol modeli olmuştur. Hastalarla güçlü, güvene dayalı ilişkiler kurar. Hasta ihtiyaçlarını karşıladığı için son derece bilgili, telaşsız ve cana yakın. Onu birinci basamak pratisyenleri olarak talep etmelerine şaşmamalı ve bir gün aynı beceriyle çalışmayı umuyorum. Tüm gölgeleme deneyimlerim, kendi işime sahip olmanın ek sorumluluğu olmadan hastalarımın bakım ve tedavisine odaklanabileceğim bir PA'nınkiyle en uyumlu olan kariyer hedeflerimi yeniden onayladı.
Barış Gönüllüleri tıpta kariyer yapma tutkumu ateşledi ve aile hekimliğinde gölge, PA mesleğine gözlerimi açtı, acil servis teknisyeni (ER Tech) olarak çalışmak, PA olma arzumu güçlendirdi. ER Tech görevlerime ek olarak, sertifikalı bir İspanyolca tercümanıyım. Her gün KA'lardan, doktorlardan ve hemşirelerden oluşan geniş bir kadroyla yakın bir şekilde çalışacak kadar şanslıyım. Çoğu zaman, tüm ziyaretleri boyunca aynı hasta için tercümanlık yaparım. Bu etkileşimler sayesinde KA'lar için büyük bir takdir geliştirdim. Tipik olarak daha az akut hastaları tedavi ettikleri için hasta eğitimine daha fazla zaman ayırabilirler. İşimin en anlamlı kısmı, hastaların dilleri veya eğitimleri ne olursa olsun kaliteli tıbbi bakım almalarını sağlamak. Doktorların, KA'ların ve hemşirelerin, bir gün KA olma hayalimi gerçekleştirmeme yardımcı olmak için tıbbi bilgilerini öğrenme ve paylaşma konusundaki hevesimi tanımasından beklenmeyen bir fayda sağladı.
Yetişkin hayatım boyunca tıbbi açıdan yetersiz hizmet alanlara yardım etme teması gelişti. Birinci basamakta PA olarak bu sevindirici çalışmaya devam etmek kesinlikle benim çağrımdır. Başladığım ve öğrenmek istediğim her şeyi bitirmeye olan bağlılığım nedeniyle programınızda başarılı olacağımdan eminim. Çok kültürlü bakış açım, iki dilli hasta bakımında yılların deneyimi ve doktor asistanlığı mesleğine bağlılığım nedeniyle istisnai bir adayım. Doktor Asistanlığı okulunu tamamladıktan sonra, 36 kuzenim arasında lisansüstü eğitim alan ilk kişi olacağım. Abuelita'm gururla dolup taşardı.
Kişisel Açıklama Örnekleri #14
Kir. Kulağımın kıvrımını, burun deliklerimin astarını kaplayarak ve aşırı ısınmış, tuzlu tenime yapışarak; her nefes alışında mevcuttur. Meksika güneşi, güneşten yanmış omuzlarıma ısıyı vuruyor. İspanyolca konuşan bir çocuk bana ritmik bir el tokatlama oyunu öğretirken bağdaş kurarak oturmam için beni toprağa çekiyor. Sanki baldırındaki zayıf bir noktayı telafi ediyormuş gibi bacağının beceriksizce açılı olduğunu fark ettim. Kucağının üzerinden baktığımda, gümüş dolar büyüklüğünde, irinle dolu bir yumru gözüme ilişti. O çekiniyor. Meksika'da evler inşa eden bir kilise gönüllüsüne neden güvensin ki? Bu genç çocuğa yardım etmek için güçsüzüm, onu iyileştirmek için güçsüzüm. Çaresiz hissediyorum.
Buz. Eriyen ve yün eldivenlere sızan, donan parmaklarımı kaplayan. Rüzgar yanaklarımda hızla esiyor, ceketimin ve atkımın çatlaklarından içeri süzülüyor. Detroit'teyim. Çıplak, buruşuk eli olan adam, kırışık bir gülümsemeyle kolumu kavradı. Detroit şehir merkezindeki bu karanlık, beton köşede herhangi bir hastaneden daha çok evinde hisseden bir gazi. Bana kavisli ayaklarını göstermek için eğiliyor ve inciklerinde yarışan kırmızı enikler var. Neden bana güveniyor? Ben sadece bir aşevinde onu iyileştirmeye gücüm yetmeyen bir gönüllüyüm. Çaresiz hissediyorum.
Damlacıklar. Paslı metal bir pencereden koluma sıçrayan büyük bir tropik yaprağın ucuna tutunup aşağı indim. Kornalar çalıyor. Çanlar dans eder. Dikkatimi çekmek için haykırıyor. Islak, tropikal sıcağın ortasında, insanlar sokakları kaplayan bir çöp halısının üzerinde her yöne hareket ediyor. Hindistan, Delhi'nin dışında kalabalık, bunaltıcı bir otobüste oturuyorum. Genç bir dilenci kendini otobüsün metal basamaklarından yukarı doğru sürüklüyor. Bir dirseği diğerinin önünde, yavaşça koridorda sürünüyor. Kendini kucağıma çekmeye çalışıyor, kurumuş kan ve kir kafasına yapışıyor, kulaklarına uçuşan sinekler, koltuğun kenarından uyluk kütükleri sarkıyor. Yapmamama rağmen, kucağımdan indirip yanımdaki koltuğa oturmasına yardım ettim, gözlerimden yaşlar süzülüyordu. Para ona yardım etmeyecek. Para, onu bir sonraki turistten birkaç jeton almaya ikna etmeye teşvik ederdi. Benimle angaje oluyormuş gibi yapsa da kimseye güvenmediğine eminim, çünkü seyahatlerim boyunca fazladan bir ele ihtiyaç duyulan herhangi bir yerde gönüllü olarak çalışan bir sırt çantalı gezginden ziyade beni bir hedef olarak görüyor. Onu iyileştirmek için güçsüzüm. Çaresiz hissediyorum.
Bu deneyimlerin üçü de kendimi çaresiz hissettiğim zamanların anlık görüntüleri. Çaresizlik, sağlık sigortası olmayan, üniversite diploması olmayan ve yerel bakkalda sıraya giren en boş arabaya sahip bekar bir anne aileden gelen bir çocuk ve abla olarak başladı; Yerel olarak, ABD'de ve dünya genelinde gönüllü çalışma deneyimlerinden sonra üniversiteye geri dönerek olası ihtimallerin üzerine çıktığım için çaresizlik sona erdi.
Birçok ülkede yetimhanelerde ve yoksullara hizmet veren yerel tıbbi kliniklerde çalışma ve gönüllü olma fırsatım oldu. Yaraları tedavi etmenin, yaralıları taşımaya yardım etmenin, tüberküloza dirençli bir kadının son nefesini verirken yatağının yanında rahatlatıcı bir şekilde oturmanın nasıl bir şey olduğunu tattım. Bu süreçte birçok sağlık profesyoneliyle birlikte çalıştım ama doktor asistanları gözüme çarptı. Çok yönlü ve şefkatliydiler, zamanlarının çoğunu hastalarla geçiriyorlardı. Çoğu, her yeni duruma uyum sağlar ve alandaki uzmanlıklar arasında sorunsuz bir şekilde geçiş yapar. Bir hasta veya doktor asistanıyla her karşılaşmam, daha fazla bilgi ve beceri için hırsımı ve ateşimi körükledi ve beni tekrar üniversiteye kaydolmaya yönlendirdi.
Olgunlaşmamış genç ve azimli yetişkin arasındaki transkript kopuşum bana fedakarlık, acı, sıkı çalışma, takdir, şefkat, dürüstlük ve kararlılık gibi devredilemez kavramları öğretti. Tutkularımı besledim ve güçlü ve zayıf yönlerimi keşfettim. Üniversiteden ayrıldıktan altı yıl sonra ve döndükten dört yıl sonra, akademik burslar ve ipuçlarına bağlı olarak bir restoran sunucusu olarak yoluma devam ettiğim için şimdi ailemin ilk üniversite mezunuyum. Yarıyıllar arasındaki her molada yerel olarak, Tayland'da ve Haiti'de gönüllü çalışmalarıma devam ettim. Önümüzdeki yıl, bir acil servis teknisyeni olarak bir pozisyon elde ettim ve ayrıca bir Doktor Asistanı Programına hazırlanmaya devam etmek için ilkbaharda Tanzanya'da Gapmedic aracılığıyla PA Öncesi stajı tamamlayacağım.
Yolculuğum boyunca kurduğum her insan bağlantısının anısına, hem kuyulara üye olmuş hem de imtiyazsızlara hizmet etmiş olarak, biraz daha az çaresiz kalmaya devam edebileceğimi umarak Doktor Asistanlığı Çalışmaları'na doğru sürüş ve hırsımı sürdüreceğim.
Kişisel Açıklama Örnekleri #15
Hayatımın son birkaç yılına dönüp baktığımda, ikinci bir kariyer düşünürken kendimi hiç öngörmedim. Bununla birlikte, son birkaç yılda yaşadığım birkaç heyecan verici ve tatmin edici deneyim, diş hekimliğini bir kariyer olarak seçme kararımı verdi.
Sağlık alanında çalışan bir aileden geldiğim için sağlık alanında bir gelecek benim için doğal bir seçimdi. Ayrıca okul günlerimden beri biyolojiye karşı bir yeteneğim vardı ve bütünsel tıbba olan ilgim beni homeopatik tıp alanında bir kariyer seçmeye yöneltti. Kendimi sınıfın en iyi %10'u arasında tutmak için çok çabaladım ve yıllarca süren homeopatik tıp eğitimim sırasında insan vücudu ve onu etkileyen hastalıklara olan merakım ve ilgim hızla arttı.
Sağlık çalışanı olmamın ardındaki motivasyon, akciğer kanseri (mezotelyoma) hastası olan dedemin çektiği acıları görmenin kurbanı olmaktı. Hindistan'da kırsal bir bölgede oturduğumuz için Büyük Babam tıbbi bakım almak için 2 saatten fazla seyahat etmek zorunda kaldı. Plevral efüzyon nedeniyle nefes darlığı, göğüs ağrısı ve kemoterapi sonrası çektiği acılar, yaşadığı tüm bu can sıkıcı sıkıntılar, beni ileride sağlıkçı olma konusunda motive etti.
Ayrıca Doktorların ve diğer sağlık çalışanlarının kendisine gösterdiği nezaket ve ilgi, acıları aşmasını sağlamış, bu yolda tüm zorluklara rağmen beni her zaman sağlık kariyerime tutkuyla devam etme konusunda motive etmiştir. 80'li yaşlarının sonlarında, kalan günlerinde ona destek ve keyifli vakit geçirmedikçe tıbbın yapabileceği hiçbir şey yoktu. Onu her zaman ziyaret eden ve cesur ve her şeyle yüzleşmeye hazır olmayı tavsiye eden Doktoru ve asistanını hala hatırlıyorum. Bakım grubuna güveniyordu. Onların sözleri, ölümünün son anlarını huzurlu bir hale getirdi. O günden sonra gelecekte ne olacağıma dair başka bir düşüncem yoktu.
Bir yazılım mühendisi olan nişanlım, Amerika Birleşik Devletleri'ne göç etmeyi ve Java'da daha fazla eğitim almayı planlamıştı. Ona tıp alanına olan ilgimden bahsettiğimde, Amerika'ya vardığımızda beni hemen PA okuluna başvurmam için teşvik etti. Ne de olsa Amerika fırsatlar ülkesiydi - kalbindeki hayalleri ne olursa olsun gerçekleştirmek için yola çıkabileceğin bir yer. Kocamın eğitimi sırasında, tıpta ikinci kariyerlerini başarıyla yapan mühendis veya avukat olan birkaç iş arkadaşı olduğundan bahsetti. Onun teşvikiyle ve PA olma ihtimalinden dolayı heyecanlanarak, PA okulunun ön koşullarını 4.0 not ortalaması ile tamamlamayı planladım. Çocuklarıma bakmakla derslerime çalışmak arasında geçen zamanı verimli bir şekilde yönetmeyi çabucak öğrendim.
Homeopati okulumuzun son yılında bütünsel klinikteki rotasyonum da beni büyük ölçüde etkiledi. Yaşam stresi ve sağlıksız alışkanlıklar günümüz hastalıklarının çoğuna neden olmaktadır. Çoğu doktorun hangi ilaçları alacakları konusunda hastalara danışmanlık yapma konusunda mükemmel bir iş çıkarsa da, sağlıklı yaşam alışkanlıkları hakkında konuşmaya çok az zaman harcadıklarını gördüm. Bana göre, hastayı tek başına şikayetleri yerine bir bütün olarak tedavi etme olasılığı, gidilecek yoldu.
Özellikle İç Hastalıkları alanında doktor asistanı olmakla ilgileniyorum. Doktor asistanı benim için tüm ipuçlarını toplayan ve mantıklı bir teşhise ulaşan bir dedektif gibidir. Bu kadar geniş ve yan dalları çok gelişmiş olduğu için bence Dahiliye tüm uzmanlık dalları içinde en zoru.
Karizma, öğrenmesi zor bir özellik ama çocukluk günlerimden beri, güzel bir gülümsemeyle başkalarının dikkatini, saygısını ve güvenini çok çabuk kazanmaya çalıştım. İyi bir takım oyuncusu olmak, mükemmel iletişim becerileri, tutkum ve bağlılığım, hastalarıma kaliteli bakım vermeme yardımcı oldu. Hastaların yaşam kalitesini iyileştirmenin getirdiği ödüller beni etkili ve başarılı bir sağlık uzmanı olmaya motive etti ve bunun Doktor asistanlığı Programıma da katkıda bulunacağına eminim.
Tıp alanındaki tüm bu deneyimler ve bir sağlık profesyoneli olarak devam etme konusundaki yoğun arzumla, özellikle Doktor Asistanının mükemmel bir eşleşme olacağını umuyorum. Sabır ve sebat, sağlık mesleğinde ihtiyaç duyulan temel ikizlerdir ve umarım bunu klinik deneyimim sırasında başarmışımdır. Sağlık deneyimlerim sayesinde sadece sağlık profesyoneli olarak değil, aynı zamanda bir birey olarak da büyüdüm. Bir Doktor Asistanı için önemli nitelikler olan hastalar ve sağlık ekibi için harika bir dinleyici, iddialı bir ortak ve olumlu bir çalışan oldum. Azim, azim ve sıkı çalışma bana yaşam boyunca nasıl başarılı olacağımı öğretti. Tıbba ve insanları iyileştirmeye olan tutkumla birlikte, yetersiz hizmet alan topluluklara kaliteli bakım sağlama arzum, yaşam deneyimlerim, değerlerimi ve inançlarımı bugün olduğum kişi olarak şekillendirdi ve bu da beni gelecekte etkili ve başarılı bir Doktor Asistanı olmaya motive etti.
Doktor Asistanı olma kariyeri beni çok cezbediyor. Elimden geldiğince çok insana yardım etmek istiyorum. Tıp alanı hiçbir şekilde kolay değil; yoğun çalışmadan bir hastaya duygusal bağlanmaya kadar. Hazırlandığımı ve Doktor Asistanı olduktan sonra daha da donanımlı olacağımı biliyorum. 'Geleceğin her zaman parlak ve iyimser olarak görülmesi gerektiğine inanıyorum. Ben her zaman pozitif düşünmeye inanırım. Pozitif Düşünmenin Gücü, kişisel ve günlük hayatımda pozitifleri tercih ederim. Hastalarıma mükemmel sağlık hizmeti sunmak için Doktor Asistanı olmak istiyorum. Amerika Birleşik Devletleri içindeki ve dışındaki tüm deneyimlerime dayanarak, harika bir Doktor Asistanı olacağıma kuvvetle inanıyorum.
Orta Doğu'da (Dubai ve Abudhabi), Hindistan'da ve şimdi Amerika Birleşik Devletleri'nde yaşayıp okuduktan sonra Malayalam, Hintçe ve İngilizce konuşabiliyorum ve sınıfın kültürel çeşitliliğini zenginleştirebileceğime inanıyorum. Doktor Asistanı olmak, ömür boyu sıkı çalışma, sebat, sabır, özveri ve hepsinden önemlisi doğru türde doğru mizaç gerektirir. Homeopatik tıp eğitimimin bana hasta bakımı konusunda benzersiz ve farklı bir bakış açısı kazandırdığına ve Doktor Asistanı olarak aldığım eğitimle birleştiğinde mükemmel hasta bakımı sağlamada çok değerli olabileceğine inanıyorum. Sadece hastalarıma değil, yakınlarının yaralı ruhlarını da tedavi etmeyi umuyorum.
Meslek hayatımın bir sonraki aşamasını büyük bir heyecanla bekliyorum. İlginiz için teşekkürler.
Kişisel Açıklama Örnekleri #16
Makalem hakkında biraz geri bildirim almak isterim! 4500 karakterin biraz üzerindeyim, bu yüzden düzenleme için biraz kıpırdama alanım var
Yedi küçük kardeşe bakan bir abladan sorumlu bir sağlık görevlisine kadar, hayatım, beni bugün olduğum sağlık hizmeti sağlayıcısı haline getiren benzersiz deneyimlerle doluydu. Eğitimimi bir bakalorya seviyesinden daha ileriye taşımak isteyeceğimi hiç düşünmemiştim, sonuçta, yüksek öğrenimimin beni evde oturan bir eş ve anne olarak kaçınılmaz bir role hazırlaması gerekiyordu. Ancak, sağlık görevlisi olarak çalışmak ve Acil Sağlık Bilimleri derecesi kazanmak, beni ileriye taşıyan bir tıp tutkusunu uyandırdı. Ambulansta çalışırken sürekli hastalarım için daha fazlasını yapma arzumdan rahatsız oluyorum. Hastalara ve yaralılara etkin bir şekilde yardım etmek için bilgimi genişletmeye yönelik bu doyumsuz arzu, doktor asistanı olma motivasyonumu sağlıyor.
Küçük bir dini alt kültürde evde eğitim gören dokuz çocuklu bir ailenin en büyük ikinci çocuğu olarak, akademik yolculuğum hiç de normal değildi. Ailem bana hem bağımsız bir öğrenci hem de kardeşlerime öğretmen olmayı öğretti. Ailem titiz akademisyenleri vurgulasa da, çocukken geçirdiğim zaman okul ödevlerini dengelemek ve küçük kardeşlerime bakmakla geçiyordu. Kardeşlerime bakıcılık yapmakla geçen uzun bir günün ardından yorgun bir şekilde, akşamın geç saatlerine kadar mutfak masasında kendime biyoloji dersi verdiğimi dokunaklı bir şekilde hatırlıyorum. Daha önce çalışmaya çalıştım ama annem meşguldü ve çocuklar yatağa yatırılana kadar bana okul için çok az zaman bırakmıştı. Uyanık kalmaya çabalarken, tıp alanında kariyer yapma düşüncesi boş bir rüya gibi görünüyordu. Çok az şey biliyordum, akşam yemeğini pişirirken ve küçük burunları silerken dizin kartlarını incelemekle geçen o günler bana zaman yönetimi, sorumluluk ve empati konusunda paha biçilmez beceriler öğretti. Bu becerilerin hem eğitimimde hem de sağlık görevlisi olarak kariyerimde başarının anahtarı olduğu kanıtlandı.
Lisede EMT-Temel sertifikamı tamamladıktan sonra geleceğimin tıp alanında olduğunu biliyordum. Ailemin bir kadın için “uygun” görülen bir eğitim kursuna girme şartını yerine getirmek amacıyla hemşirelik diploması almaya başladım. Birinci sınıf yılımın ilk döneminde ailem mali açıdan zor zamanlar geçirdi ve bir yedek plan geliştirmek zorunda kaldım. Ailemin üzerindeki mali yükü hafifletmenin sorumluluğunun ağırlığını hissederek, kalan temel müfredatımı test etmek için sınavla kredi kullandım ve hızlı tempolu bir sağlık görevlisi programına girdim.
Sağlık görevlisi olmak, şimdiye kadar hayatımdaki en biçimlendirici karar olduğunu kanıtladı. Şirketimdeki en genç görevli sağlık görevlisi olarak, liderlik becerilerimi yeni seviyelere taşırken bir kez daha ağır bir sorumluluk hissettim. Hasta bakımı kararlarından yalnızca sorumlu sağlık görevlisi değil, EMT ortağım ve yerel ilk müdahale ekipleri yön ve olay yeri yönetimi için bana bakıyor. Yakın zamanda bir saha eğitim görevlisine terfi ettiğim için aileme bakmakta edindiğim beceriler bana çok iyi hizmet etti. İşim sadece tıp kariyerimi engelleyen ailevi kısıtlamalardan kurtulmamı sağlamakla kalmadı, bana sağlık hizmetlerinin gerçek amacını da öğretti. Acil tıp sadece bir iş değildir; acı ve ıstırap dönemlerinde başkalarının hayatlarına dokunmak için bir fırsattır. Bir sağlık görevlisi olmanın fiziksel, zihinsel ve duygusal stresi beni bu engelleri aşmak veya hastalarımı başarısızlığa uğratmak zorunda kaldığım kritik bir düzeye itiyor. Kaos ve ölüm kalım durumları ile karşı karşıya kaldığımda, hastalarıma hızlı, doğru ve empatik bakım sağlamak için tüm zaman yönetimimi ve zihinsel kapasitemi toplamalıyım. Bu zorluklar zekamı keskinleştirdi ama daha da önemlisi beni daha güçlü ve daha şefkatli bir insan yaptı.
Her yaştan ve her kesimden bireyle etkileşim içinde olmak, çalışmalarımı canlandırmamı sağladı ve asistan hekim olarak eğitimime devam etme isteğimi körükledi. Hastalıklar artık bir ders kitabındaki tanı kriterleri listesi değil; somut mücadeleler ve semptomlarla yüzler ve isimler alırlar. Bu deneyimler, gözlerimi göz ardı edilemeyecek kadar zorlayıcı bir ıstırap düzeyine açtı. Daha fazlasını yapabilmem için daha fazla olmalıyım ve daha fazlasını bilmeliyim. Bu hastalarla çalışırken, bilgi ve beceri düzeyim tarafından kısıtlanmış hissediyorum. Bir zamanlar acil tıp diplomamı almanın bu kısıtlamaları kırmaya hizmet edeceğini düşünmüştüm ama tam tersi oldu. Öğrendikçe tıp eğitiminin ne kadar geniş olduğunu anlıyorum ve eğitimime devam etme isteğim artıyor. Doktor asistanı olmak, bu kısıtlamaları kırmak ve öğrenmeye ve hasta ve yaralılara hizmet etmeye adanmış bir yaşamda ilerlemek için benim fırsatım.